Mijn lief, zie je de stille tranen in mijn ogen, heet en zout?
Zo helder als het sterrenlicht waar ooit hun bron geslagen werd
Nog zouter dan de zee van tijd die soms de weg naar jou verspert
Heet als het magma in de schoot van moeder aarde, vloeibaar goud
Want nooit zal ik mezelf zien stralen in de ogen van ons kind
een ziel gesmeed in onze passie, engel, toch gelijk een mens
Het mooiste wat er is te geven rest slechts als een stille wens
Het spiegelt in jouw mooie ogen waar ik pijn en heling vind
Zie jij jezelf ook in mijn ogen, zo ik mij in jou aanschouw?
Zie jij het duister in mijn dromen, twijfel en onzekerheid?
Dan zie je ook de sterrenschijn die 't zwarte duister openrijt
Verweven zielen dat zijn wij, de zekerheid waar ik op bouw
Gepubliceerd in de gedichtenbundel Mooiweerwolken.
© Rein Menke