Twee Engelen, Eén Koord

Een hemelgeest gehuld in zuiver licht,
kwam bij mij in de diepste nacht
Jij was het, en je droeg een zilveren koord
dat jij voor mij had meegebracht

Met passie smeedde je het aan mijn hart
je hartstocht stroomde door mijn bloed
Als door een navelstreng voedde je mijn ziel
schonk mij nieuw leven, verlichtte mijn gemoed

Je sloeg je vleugels uit, en fluisterde tot mij:
"Kom, zweef met mij dit nieuwe leven in"
Bezorgd greep ik het koord, maar je glimlachte en zei:
"Je vleugels dragen je zolang ik jou bemin"

En zonder angst sloeg ik mijn eigen vleugels uit
alsof ik altijd al een engel was geweest
Het koord verbond ons tijdens onze vlucht
We vlogen als één arend, synchroon en onbevreesd

En toen ik glimlachend ontwaakte uit mijn droom,
jouw warme lichaam dicht tegen me aan,
zocht ik gedachteloos de vleugels op mijn rug,
maar vond ze niet, mijn droom leek slechts een waan

Tot ik de ring weer aan je vinger vond
Twee engelen, één koord, gesmeed in felle vuren
Toen voelde ik dat dit het teken was
dat onze droom voor altijd voort zal duren

© Rein Menke