Hoe schrijf ik een goede blog?

Wist je dat er volgens de laatste statistieken meer dan 600 miljoen blogs bestaan op het internet? En dat aantal groeit gestaag, bijna even snel als de wereldbevolking. Je zou haast gaan geloven dat baby's ter wereld komen onder invloed van de blogverslaving van hun moeders. Bij mijn weten is er nooit specifiek onderzoek gedaan naar deze vorm van internetverslaving, maar het kan haast niet anders of er lopen toch grote aantallen blogjunkies rond op deze wereld.

Sinds ik mezelf een blogger mag noemen, kan ik dit alleen maar toejuichen. Hoe meer verslaafden, des te meer kans dat ze mijn blog bezoeken. Ik had nooit gedacht dat ik een verslaving nog eens toe zou juichen, ik zag het altijd als een teken van zwakte op dat cruciale moment, vlak voor het point of no return. Inmiddels weet ik wel beter en oordeel ik niet meer zo gemakkelijk over verslaafden. Ze zullen nooit bewust gekozen hebben voor een verblijf in hun cirkel van de hel, die tredmolen van cold turkey's en scoren. Velen zijn daarin beland door hun pogingen de helse realiteit van hun bestaan te ontvluchten. Het is makkelijk oordelen, maar vraag jezelf eens af wat jij zou doen in zo'n situatie. Ik heb er ooit een song over geschreven met als titel "When life's hard on you".

Maar als er zoveel blogverslaafden zijn, waarom wordt mijn blog dan niet door hen overspoeld? Ook al schrijf ik zulke empathische woorden over verslaafden, als er af en toe iemand een overdosis zou nemen op mijn website zou dat een goed teken zijn. De kans daarop is echter nihil: ik heb nog niemand kunnen betrappen op verontrustend frequent bezoek van mijn blog, en de woorden die ik daarop schrijf zijn allesbehalve dodelijk. Misschien dodelijk saai, maar het zijn niet de "Harde Woorden" waar ik het in een eerdere blogpost over had.

Wat is dan de reden voor de geringe belangstelling? Eerlijk gezegd heb ik geen idee. 'Google is your best friend,' wordt vaak beweerd. In dit geval niet. Hoe meer ik het internet afstruinde op zoek naar informatie over hoe je een succesvolle blog maakt, des te meer verwarring het opriep. Er zijn namelijk niet alleen ontzettend veel bloglezers, maar ook heel veel mensen die denken te weten hoe het moet. De keuze is reuze. Het is alsof je een theedoos opent, zo’n houten kistje met diverse vakjes, gevuld met de meest exotische soorten thee. In dit geval echter is het gevuld met allerlei soorten, vaak tegenstrijdige, tips en adviezen, die de behoefte om nog meer op zoek te gaan naar informatie alleen maar versterken. Het is alsof je om medische hulp vraagt bij een dealer, wiens enige belang het opbouwen van een vaste klantenkring is.

Tijdens mijn steeds wanhopiger zoektocht naar het volgende euforische maar korte moment van bevrediging, steevast eindigend in de ontluisterende constatering dat ik geen steek wijzer was geworden, raakte ik bedwelmd door het gigantische aantal onderwerpen waaraan al die blogs zijn gewijd. Je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een blogger die de wereld wil laten delen in zijn kennis, ervaringen of gevoelens over eender wat. Heel fijn voor hen die snel een dagelijkse dosis leesvoer willen scoren, maar minder fijn voor beginnende bloggers. Eén van de wijsheden die ik had onthouden was namelijk dat een blog moet opvallen in het aanbod. Nou, probeer dat maar eens, als papaver in een weide vol wilde bloemen.

Nog minder content was ik met de ontdekking dat er heel veel waren met dezelfde content die ik voor ogen had: muziek en schrijven. Ooit, in de oertijd van het World Wide Web toen de term blog nog niet bestond, had ik zelfs een eigen webpagina met een heuse “Online Course in Songwriting”. Een nogal pretentieus project, niet gehinderd door enige theoretische kennis, maar desondanks goed voor zo’n 90.000 bezoekers in drie jaar. De cursus werd zelfs aangeprezen in een Amerikaans radioprogramma, al zegt dat ook weer niet zoveel: de holbewoners waren qua voedsel ook minder kieskeurig. Ik moest er weer aan denken toen ik veel blogs zag die, net als mijn cursus destijds, als doel hadden de lezer wat bij te brengen. De overvloed aan soortgelijke blogs als wat ik voor ogen had was genoeg om dit plan te laten varen.

Tegenwoordig is de concurrentie zo groot dat er veel meer bloggers zijn die zinniger dingen daarover te zeggen hebben dan ik. Het zou ook tegenstrijdig zijn met mijn bewering in “Koppig en Eigenwijs”, dat regels, tips en adviezen originaliteit in de weg staan. Je kunt erover discussiëren of dat werkelijk zo is, maar voor mij geldt dat in ieder geval wel. Het zou dan schijnheilig zijn om te denken dat ik anderen wel iets kan leren. Als dat zo was dan waren er wel enkele hits geschreven waarin mijn invloed hoorbaar zou zijn. Bovendien ben ik van mening dat je niet kunt leren creatief te zijn: je bent het of je bent het niet. Ben je het niet dan kun je die kennis ook niet overdragen, ben je het wel dan kan de ontvanger er niets mee.

Wat je ook niet kunt leren is uniek zijn, omdat je dat al bent. Net zoals jouw gevoelens en gedachten dat in wezen ook zijn. Ze ontspringen in jouw innerlijke bron, waaruit alleen jij kunt putten. Achteraf gezien bepaalde deze constatering onbewust het doel van mijn blog: het delen van mijn gedachtewereld, omdat die per definitie ook uniek is. Voor mij is het de kracht van mijn blog, de sleutel tot het antwoord op de vraag “Hoe schrijf je een goede blog?”

______________________________________________________________________________________________________________________________________

Leuk als je dit bericht wilt delen door te klikken op onderstaande icoontjes. En voel je vrij om een reactie en/of sterrenbeoordeling te plaatsen, ik ben benieuwd naar je mening!

Je emailadres wordt niet getoond. Je kunt je reactie altijd weer laten verwijderen via de contactbutton onderaan de pagina.