Het is zover, deel 2 van De Vlucht van de Raaf is uitgekomen! Net als de subtitel van deel 1, Vervlogen Droom, zal die van het laatste deel van dit tweeluik bij sommigen de indruk wekken dat mijn roman autobiografisch is. Vooral voor degenen die mij kennen is de subtitel Ierland is het Einde een zoveelste aanwijzing. Ik schreef immers nog in “Een tipje van de sluier” dat het groene eiland mijn aardse paradijs is. Wellicht had ik beter een andere subtitel gekozen: deze is koren op de molen van degenen die ik er al nauwelijks van kon overtuigen dat mijn roman toch echt fictie is. Het zal het me nog moeilijker maken mijn tegenargumenten tot hun koppen als molenstenen te laten doordringen. Ik ga echter geen pogingen meer doen om hun ongelijk te bewijzen, ik heb al genoeg woorden aan deze materie gewijd. Nou ja, eigenlijk dus niet, maar om nu alweer zo’n dikke pil te gaan schrijven, enkel met als doel de verstokte overtuiging van een paar hardhoofden te weerleggen...
Zullen gevierde auteurs, gezegend met duizenden trouwe lezers, daar ook mee te maken hebben? Het percentage vrienden en bekenden onder hun lezers zal aanzienlijk lager zijn dan de pakweg 95% onder die van mij. Toch zullen ook zij ondervinden dat er altijd mensen zijn die het beter denken te weten dan de auteur zelf, maar dankzij dat lage percentage vrienden en bekenden zullen ze daar weinig van meekrijgen. Ze zijn sowieso de lachende derde, tenslotte betalen ook die betweters dezelfde prijs voor het boek. Lang leve de Wet op de vaste boekenprijs!
Eigenlijk is het ook helemaal niet erg. Ik schreef al eerder in “Een Tipje van de Sluier” dat de lezer zelf mag gaan uitzoeken wat de beweegredenen van de personages zijn, en dat het eigenlijk wel mooi is als men daar verschillende meningen over heeft, anders dan de mijne. Ik heb tenslotte heel bewust niet gekozen voor het vertelperspectief van de Alwetende Verteller.
Datzelfde geldt eigenlijk ook voor de mening of De Vlucht van de Raaf een autobiografie is of niet. Als ik heel eerlijk ben was één van de redenen waarom ik voor het ik-perspectief heb gekozen de lezers, en dan met name mijn vrienden en bekenden, een beetje te plagen en op het verkeerde been te zetten. Mijn harde woorden van zo-even zijn dan ook niet gemeend.
In het tweede deel zal alles duidelijk worden, maar ook hier wordt de waarheid niet in hapklare brokken voorgeschoteld. Je zal met de verspreid door het verhaal genoemde ingrediënten de heerlijke maaltijd die het boek is moeten samenstellen. Het recept? Goed lezen, dan kan iedereen koken, zeg ik altijd, en ik kan het weten. Uiteindelijk ben ik als specialist in kant-en-klaarmaaltijden, via Chicken Tonight en Knorr Wereldgerechten, uitgegroeid tot een echt culinair wonder. Wonder slaat in dit geval eerlijkheidshalve niet op de gerechten die ik maak, maar op het feit dat het een wonder mag heten dat ik in staat ben iets eetbaars op tafel te zetten, zonder verlies van een vinger. Eén van mijn lieve zussen, waarop overigens ook een personage van De Vlucht van de Raaf heel lichtjes is gebaseerd, noemt me niet voor niets regelmatig “Clumsy”.
De reden waarom ik deze vergelijking met een kookboek aanhaal is om de lezers, die het verhaal “verkeerd” begrijpen, of al dan niet bewust over details lezen, gerust te stellen. Soms ontstaan de lekkerste gerechten doordat je vergeten bent enkele ingrediënten op je boodschappenlijstje te zetten. Ook hierin ben ik ervaringsdeskundige...
Hoe dan ook, iedere lezer mag geloven wat hij wil, uiteindelijk ben ik de Alwetende Betweter. Het is maar goed dat ik niet heb gekozen voor dat vertelperspectief, anders zou de ontknoping van mijn roman net zo uitgekauwd worden opgediend als die van een detectiveroman, waarin alle personages, minus degenen die het einde niet hebben gehaald, zich hebben verzameld voor de onthulling van de dader. Een ontknoping die in de tijd van Agatha Christie nog vaak tot een opknoping leidde.
Natuurlijk ga ik hier verder niets onthullen over de afloop van De Vlucht van de Raaf, behalve dat je zal kunnen concluderen dat ik gelijk heb in de kwestie “To Biografie or not to Biografie”. Tenslotte ben ik de auteur, die weten alles en hebben altijd gelijk. Of je dat ook wilt geloven mag je zelf bepalen.
______________________________________________________________________________________________________________________________________
Leuk als je dit bericht wilt delen door te klikken op onderstaande icoontjes. En voel je vrij om een reactie en/of sterrenbeoordeling te plaatsen, ik ben benieuwd naar je mening!
Je emailadres wordt niet getoond. Je kunt je reactie altijd weer laten verwijderen via de contactbutton onderaan de pagina.
Reactie plaatsen
Reacties
Leuk stukje weer, Clumsy!
ππ Dankjewel! π
Eindelijk heb je een keer gelijk betweter, dat de eigenwijzers toe moeten gaan geven dat to biografie or not to biografie een vraag blijft als to be or not to be
Zoals je het nu omschrijft wordt het raadsel nog groter...π
Ach laat ze denken wat ze willen.
Zolang jij maar beter weet.
Sowieso weer leuk stukje altijd met de nodige humor π
Dankjewel! π