Is geen nieuws goed nieuws?

Het uitbrengen van een roman is voor elke auteur een mijlpaal. Je hebt iets gemaakt waarin je je hart en ziel hebt gestoken, maar nu stel je het bloot aan de wereld. Of die wereld ons dichtbevolkte land is, of slechts je eigen tuintje waar alleen vrienden en familie komen maakt eigenlijk niet uit. Mensen gaan je creatie beoordelen. Sommigen zullen het afschilderen als een monsterlijke draak, anderen misschien wel als een tweede bijbel.

Ik moet toegeven dat ik deze periode moeilijker vind dan ik had gedacht: de mengelmoes van trots en onzekerheid vloeide vóór de geboorte van "De Vlucht van de Raaf" al als een zoetzure pap door mijn aderen, en sinds deel één is uitgekomen is de smaak ervan niet beter geworden. De pieken en dalen van hoop en twijfel geven me regelmatig het gevoel alsof ik in een misselijk makende, manisch-depressieve rollercoaster zit, en de dalen worden alsmaar dieper. Inderdaad, ik ben bang voor het oordeel van anderen.

Ik herinner me de sessies die ik ooit had met een psychologe. Het dossier met copingstrategieën wordt weer uit de archiefkast in mijn hoofd opgediept. “Hoe ga ik om met onzekerheid?” staat er in viltstift op geschreven. Ik begin erin te bladeren, op zoek naar tips die destijds nauwelijks werkten, maar waarvan ik hoop dat ze op wonderbaarlijke wijze in toverspreuken zijn veranderd. Helaas…

Ik blader nog eens door het dossier. Het valt me op dat de vraag 'Waarom ben je altijd zo negatief?' op bijna iedere pagina opduikt, telkens weer door “Cliënt Menke” beantwoord met: ‘Ik ben niet negatief, ik ben realistisch!’ waarop de psychologe steevast reageert met de opmerking dat het slechts míjn visie op de realiteit is, míjn waarheid.

Onbewust komt het woord 'verknipt' in me op. Vliegensvlug scan ik de pagina's, een vaardigheid die ik heb verkregen tijdens mijn werk als medewerker post- en archief. Ik zal je voor zijn: voor die functie moet je enigszins verknipt zijn. Maar ik had het me goed herinnerd. Daar staat het, in vette blokletters in het papier gekrast, uit pure frustratie en onbegrip over deze vastgeroeste overtuiging van de inmiddels als “het geval Menke” omschreven cliënt: ‘...ZIET ALLEEN ZIJN EIGEN, VERKNIPTE WAARHEID!’ En iets over "selffulfilling prophecies", zonder verdere aantekeningen, als bewijs van haar capitulatie.

Nu valt het kwartje echter wel! Waarom vrees ik vernietigende kritieken terwijl er misschien nog veel meer lovende komen? Of nog erger: waarom ga ik ervan uit dat positieve reacties niet objectief zijn, maar negatieve wel? Wellicht is het verstandiger me te focussen op alles wat daartussen zit. Niet op het mierzoete of het gallige, maar op die complexe, bitterzoete smaaksensatie waarin zoveel te ontdekken is, net zoals bij een goede single malt whisky. Natuurlijk draagt elke mening bij aan die smaak. Elke reactie is waardevol, maar uiteindelijk gaat het toch om het gemiddelde. Niet iedereen is tevreden te stellen. Misschien is het beter in de kern van de waarheid naar waardering te zoeken.

Wil ik hiermee zeggen dat mijn boek maar een middelmatige roman is? Natuurlijk niet! Ik schreef al eerder dat je niet kunt verwachten dat anderen in je geloven als je niet in jezelf gelooft. Bescheidenheid siert de mens, maar dat geldt niet voor valse bescheidenheid. Wacht met uitbrengen totdat je tevreden bent over het eindresultaat. Schaaf het bij totdat je honderd procent achter je werk staat. Knip erin, hak er stukken van af en plak die er op een andere plek weer aan, totdat je durft te zeggen dat je iets geweldigs hebt gemaakt! En laat dan je zelfvertrouwen in het resultaat reflecteren, en vice versa, zodat ze elkaar versterken.

Ik als geen ander weet dat het gemakkelijker is dit zo uit te spreken dan je ernaar te gedragen. Ik had het al over die misselijkmakende rollercoaster, met zijn hatelijke eigenschap dat hoe hoger de toppen zijn, des te dieper de dalen lijken. Er zullen weinig mensen zijn die dit verschijnsel niet kennen. Zelfvertrouwen wordt al snel gezien als arrogantie, waardoor de bij bijna iedereen sluimerende onzekerheid de kans krijgt zich daarmee te mengen. Het is het recept voor een vieze, smakeloze soep van valse bescheidenheid.

Ik ben dan ook blij dat ik nu een strategie heb waarmee ik me kan wapenen tegen de onvermijdelijke kritiek. Het geeft me een ongekend zelfvertrouwen, een soort strijdlustig gevoel waardoor ik nu zelfs ongeduldig zit te wachten op wat ik nu plotseling feedback noem.

Dan realiseer ik me dat het, sinds de release van mijn roman, akelig stil is gebleven. Het is het sein voor een nieuwe aanval van onzekerheid, dit keer vanuit een andere hoek. Had ik maar niet zoveel boeken verkocht, flitst het door mijn hoofd, dan had ik deze confronterende radiostilte niet hoeven ondergaan.

Ik probeer mezelf moed in te praten om deze opwelling de kop in te drukken: je hebt er veel meer verkocht dan je ooit had gedacht! Wees trots op je prestatie en twijfel niet zo aan jezelf!

Wanhopig zoek ik naar verklaringen voor het uitblijven van reacties van al die kopers. Misschien komt het doordat het vakantietijd is. Misschien lezen mijn lezers in het tempo van een leerling van groep vijf. Of zijn ze soms bang voor de toorn van driftkikker Rein en durven ze daarom niet uit te komen voor hun mening?

Tegen hen zeg ik: nergens voor nodig! Schreeuw je oordeel van de daken, zet het overal op internet, op mijn website, in webshops, op facebook of waar dan ook, desnoods anoniem.
Beter negatieve aandacht dan helemaal geen aandacht. Iets is beter dan niets. Ik geloof niet in het spreekwoord “geen nieuws is goed nieuws”. Ik hoor liever slecht nieuws dan dat ik me zorgen moet gaan maken waarom er helemaal geen nieuws komt.

Voor mij geldt No reviews are bad news, dus kom maar op!

_________________________________________________________________________________________________________________________________

Het mag hoop ik inmiddels wel duidelijk zijn dat al mijn blogartikelen met een knipoog zijn geschreven. Dit keer wil ik dat toch even extra benadrukken om mijn waardering uit te spreken voor al die lezers die zich al door mijn roman hebben geworsteld! Bedankt voor jullie mooie reacties!

Mocht je nog een reactie en/of review willen geven dan kan dat door hier te klikken. Tenslotte doe ik het voor de waardering, niet voor het geld!

Leuk als je dit bericht wilt delen door te klikken op onderstaande icoontjes.

Je emailadres wordt niet getoond. Je kunt je reactie altijd weer laten verwijderen via de contactbutton onderaan de pagina.