Een tipje van de sluier

Wat heeft me bezield! In mijn vorige artikel Had ik Wilders maar gekozen! schreef ik dat ik de sluier waarachter mijn roman De Vlucht van de Raaf verborgen gaat wat verder op zou lichten. Soms ben ik wat onbezonnen, weliswaar in mindere mate dan de hoofdpersoon Rik die zich daardoor herhaaldelijk nog veel erger in de nesten werkt, maar ik heb het me nu ook behoorlijk lastig gemaakt. Want hoe vertel je iemand waar een roman over gaat, zonder teveel weg te geven van de plot?

In mijn achterhoofd hoor ik Marco Borsato "Hoe vertel je iemand dat de aarde niet meer rond is?" kwelen. De halve Italiaan had zich kennelijk ook behoorlijke problemen op de hals gehaald, getuige de hartverscheurende snik in zijn stem die bij mij eerder tot gescheurde trommelvliezen leidt. Het is een snik waarop Nederlandse zangers met een Italiaans klinkende achternaam patent lijken te hebben, al is Marco maar een halve Italiaan, en het bloed dat door de aderen van de familie Alberti stroomt net zo Italiaans als een Pizza Hawaï.

Het vraagstuk waar ik mezelf mee heb opgezadeld is niet zo moeilijk als dat van Marco. Dat het toch deze associatie oproept heeft dan ook een andere reden: gisteren nog heb Ik een verwijzing naar Marco’s hit “De Waarheid” uit het manuscript geschrapt, omdat mijn roman zich afspeelt in een tijd voordat deze klaagzang uitkwam. Continuïteit is namelijk één van de dingen die ik als schrijver, maar ook als kijker van films en dergelijke, heel belangrijk vind. Ik heb een soort zesde zintuig waarmee ik dit soort fouten maar al te snel ontdekt en moet er dan ook niet aan denken dat ze in mijn roman zouden sluipen. Ik vind sowieso dat een roman tot in de kleinste details moet kloppen, vandaar mijn obsessieve neiging mijn manuscript telkens weer te controleren, tot wanhoop van mijn uitgever als ik alwéér met een lijstje correcties aan kom zetten.

Een groot nadeel van deze afwijking, die ook wel perfectionisme wordt genoemd, is dat het me dwingt allerlei feitjes te achterhalen op internet, met soms twijfelachtige zoekopdrachten in Google tot gevolg. Zoekopdrachten als “Wat is de nationaliteit van Willy Alberti?” kunnen zomaar leiden tot ongewenste advertenties over de nieuwste cd van de Tenore Napolitano, wat om overduidelijke redenen geen probleem is. Ik heb Google echter ook moeten vragen naar de seksuele geaardheid van Guns ‘N Roses zanger Axl Rose. Helaas werd die niet opgevat als onschuldige research. Het gevolg? Twijfelachtige popups op mijn beeldscherm en koude, eenzame nachten in het logeerbed op zolder.

Maar ik dwaal af. Ik was me aan het afvragen hoe je iemand vertelt waar een roman over gaat, zonder teveel van de inhoud te verraden. Ik heb me suf lopen piekeren en ben tot de conclusie gekomen dat dit bijna onmogelijk is. De flaptekst op de achterkant van mijn boek is weliswaar wat langer dan de ultrakorte samenvatting die ik je gaf in “Had ik Wilders maar gekozen!”, maar onthult nauwelijks meer. Achteraf gezien maakt dit mijn belofte veel te voorbarig. Misschien zou het beter zijn die te breken, maar ik vrees dat jij je dan ook opgelicht zult voelen. En het laatste dat ik wil is de massa's volgers van mijn blog verjagen. Ik zal dus toch maar een poging wagen iets meer te onthullen over de inhoud.

Zoals je inmiddels weet gaat De Vlucht van de Raaf over de ambtenaar Rik die niks liever wil dan beroemd worden als rockgitarist. Globaal volgt het verhaal hem vanaf zijn kleutertijd, wanneer hij zijn liefde voor de muziek ontdekt, tot het moment dat hij bijna dertig is en moet concluderen dat zijn droom onhaalbaar is. Het is echter niet zo simpel als ik eruit zie. Het is veel meer dan alleen maar een chronologische vertelling van het pad dat Rik volgt, anders zou het te veel op een biografie gaan lijken…

In het eerste hoofdstuk zit Rik al middenin een burn-out en heeft net zijn toevlucht gezocht bij de mental coach Ria, die hem moet helpen bij zijn werkhervatting. Zij vindt echter dat hij eerst moet gaan onderzoeken hoe zijn droom in een nachtmerrie kon ontaarden. Ze geeft hem de opdracht zijn verleden te overdenken, met als doel inzicht te krijgen in zijn eigen rol hierin. Het maakt veel bij hem los, wat resulteert in moeizame sessies met vergaande gevolgen.

Verder wil ik niks loslaten over oorzaak en gevolg van Riks handelen. Je mag dat allemaal zelf gaan ontdekken en op zoek gaan naar de redenen waarom hij zich zo gedraagt. Het kan zomaar zijn dat jouw oordeel over hem en de andere personages anders is dan die van andere lezers. Geen probleem, dat gebeurt ook in het dagelijks leven: de bij velen populaire teammanager Joop krijgt van anderen weer een pauselijke bijnaam.

Dit maakt De Vlucht van de Raaf geen makkelijk leesvoer, maar als je de twee delen hebt doorworsteld kun je rondbazuinen dat je een heuse literaire roman hebt gelezen! Dat klinkt heel zwaar, maar geen paniek, het boek bevat ook voldoende hapklare brokken voor de gulzige lezer. Die zal misschien niet alles ervan meekrijgen, maar dan is het nog steeds een boeiend verhaal vol humor, drama en seks. Of dat laatste een lokkertje is mag je ook zelf gaan ontdekken.

In ieder geval krijg je hilarische inkijkjes in Riks jeugd als negende in een gezin van elf kinderen en de wereld van de ambtenarij, die hij meer ervaart als een hel. Voor degenen die mij kennen wil ik nogmaals benadrukken dat dit geen, ik herhaal, geen autobiografie is!!! Ook lees je over zijn diepgewortelde afkeer voor alle dagelijkse verplichtingen, die hij als niets anders dan hindernissen op zijn pad naar eeuwige roem beschouwt.

Natuurlijk lees je ook over Riks carrière in de muziek, van zijn eerste bandje Rag-Tag & Bobtail tot het roemloze einde van Iron Horse, met lachwekkende scènes over het reilen en zeilen van zijn amateurbandjes in de jaren 80, het tijdperk van de zogenaamde hairmetalbands. Maar er worden in het verhaal dus ook minder licht verteerbare brokken opgediend: vriendschap, loyaliteit, afgunst, intriges en verraad, het zit er allemaal in. Zelfs de zogenaamde love interest ontbreekt niet, Rik is tenslotte ook maar een mens.

Als ik dit allemaal zo teruglees begin ik me af te vragen waarom ik me zoveel zorgen maakte over het bepalen van de doelgroep van “De Vlucht van de Raaf”: de doelgroep is iedereen!!! En dan speelt het ook nog eens deels af in Ierland, mijn zo geliefde paradijs op aarde dat inmiddels zwaar wordt bepoteld door hordes toeristen, gelokt door filmmakers en schrijvers die een graantje willen meepikken van de wuivende fields of barley. Die massa kan ik ook tot mijn doelgroep rekenen. Johan had gelijk: elk nadeel heeft inderdaad een voordeel.

Om deze openbaring te vieren neem ik er vanavond een goed glas whisky op. Het is mijn “poison of choice”, net als die van Rik. Een goed moment om dit artikel af te ronden, voordat ik de sluier alsnog te veel op licht.

***********************

Je kunt me ook volgen op mijn auteurspagina https://facebook.com/ReinMenkeAuteur.

Je zou me er een groot plezier mee doen dit bericht zoveel mogelijk te delen. Klik daarvoor op één van de onderstaande knoppen en schreeuw het van de daken.

Bedankt!

Je emailadres wordt niet getoond. Je kunt je reactie altijd weer laten verwijderen via de contactbutton onderaan de pagina.